Yuva Macerası-Mutlu Son

Öyle bir zamana denk geldi ki yuvanın başlangıç tarihi moralimizin dipde olduğu hayatımızın en zor günleriydi. Berk'e hissettirmemek için bütün aile seferber olmuştuk. Geceleri hastanede Babinin yanında ben nöbet tutuyordum, babaanne sabah nöbeti devir alıyordu, Berk anneanede kalıyordu, gündüzleri ben Berk ile oyunlar oynayıp vakit geçiriyordum. Yuvanın ilk günlerinde Berk'i götürmemeyi tercih edebilirdim -ki yorgunlukdan ve üzüntüden perişan olduğum bir dönemdi- ama Berk'e haksızlık olacağını düşünüp yuvayı hiç aksatmadık.

İlk iki hafta hergün onunla beraber yuvada vakit geçirdim. 2-3 gün sonunda alışma döneminin çok rahat geçmeyeceğini Berk bize açıkca göstermişdi. Ümidimin kırılır gibi olduğu dönemlerde öğretmenler çok destek oldu. Sonunda herşeyin düzeleceğini biraz zamana ihtiyacımız olduğunu söyleyip durdular. Haklıda çıktılar.

Tavşan, bisikletler, maymun evi, kum havuzu, tahta, su alanı vsvs hepsi Berk'in yuvayı sevmesine neden. Sabah bırakırken ağlamadan ""bye-bye,Beyk okuya anne işe"" duymak ne güzel. Banyo yaparken ""(arkadaşlarından birinin ismini söyleyip) bak fok balıgı buyda"" demesi ne güzel. Tuvaletde otururken ""ayyeee incy wincy söle"" demesi ne güzel. Berk öğretmeninin ismi ne dediğimizde "..., canıımmm" demesi ne güzel. Berk bugün ne yaptın yuvada dediğimizde "Beyk boya yaptı, Beyk kum oynadı" demesi ne güzel.

İçimim eridiği an ""Beykin çantası.Çantami ayicam, okuya gidicem"" dediği andır.