Sonbahar 2009’da orada olacağız, renk cümbüşüne şahit olacağız hiç yolu yok derken öyle beklenmedik bir olay ile karşılaşmıştık ki bütün planlar rafa kaldırılmıştı. Çok şükür hayatımız eski düzenine kavuştu, o zaman bahar 2010 bitmeden ilk kamp macerasının vakti gelmişti.
Cumadan çıkardık dolaptan çadırımızı ve uyku tulumlarımızı. Şöyle bir düşününce 4,5 sene olmuş en son fermuarlarını açalı, havalandırmadan yollara düşmek olmazdı. Götürecek listesi oluşturdum her şey ok lendi. İçim yinede rahat değil. Acaba Berk rahat uyuyabilecek mi? Acaba çok soğuk olur mu? Acaba kene var mı? Acaba Berk’in kakası gelince ne yaparız? Acabalar dönüp duruyordu kafamda.
Önceden deneyip memnun kaldığımız için, kamp macerasının içine başka macera eklemeye gerek olmadığından, Bukla ile gittik Yedigöller’e. Yanılmadık, yine her şey çok güzeldi. Kamp alanı çok kalabalık olduğundan, rehberimiz güçlü insan ilişkilerini kullanarak Nazlı gölünün kenarında sessiz bir ortamda tek başımıza kamp yapmamızı sağladı.
Grubun maskotu oldu Berk. Eğlence, neşe kaynağı olunca herkes şımarttı, Berk şımarttıldıkça ele avuca sığmaz oldu. Özgürlüğünü sonuna kadar ilan etti. İki abla ve bir de abi olunca daha bir zevkli geçti kamp Berk için.
Dere, tepe dinlemedik keçi gibi oradan oraya tırmandık. Bacaklarımızın titrediğini hissedene kadar tırmandık. Biz hoplayıp zıplarken Berk’i de elden ele geçirdik. “Babi” bazı bazı akrobatik hareketlerde bile bulundu.
Şelalenin fokur fokur fokurdayan pınarına çıkıp elimizle buzzz gibi su içmek ne güzel bir duygu. Elden su içmesi değişik geldi Berk’e, bardak isterim desede vermedik bardak, burada elden içilir su başka şekli yok dememizi yadırgadı.
Ağaçların ihtişamından gökyüzünü görebilmek imkânsızdı. Ağaçların arasından yıldızların bolluğunu güzelliğini seyretmek insanı başka başka hissettiriyor. Kamp ateşinin etrafında muhabbet ederken bir de bakarız kendi kendine uyuya kalmış yorgun savaşçı Berk.
Uyku tulumunda ne yapar? Kakası gelince ne yapar? Soruları ne gereksizmiş meğersem. Kendi yatağında uyur gibi deliksiz uyku çekti. Yersiz korkularım yersiz endişelerim yüzünden kendime bir kere daha kızdım.
“Acabalar?” ın hepsi çöpe. Her şey harikaydı. Sonbahar da buralarda olamasak bile, olacağımız yerde tekrarlanmalı kamp.
