Cuma, Haziran 25, 2010

Dut Aşkı

Şımaran Berk

Bu çiftlik hayatı Berk için ne kadar iyi oldu kararsızım. Eve girmek bilmeyen bir çocuk armağan etti çiftlik bana. Eskiden annem bağırırdı, ya da yırtınırdı mı yazsam acaba, pencereden eve gelmemiz konusunda. Yazlıkta eve girmeden kapının önünde yıkardı, offf düşünüyorum da ne feci bir durum. Şimdi yırtınan taraf benim, tek fark var Berk kapının önünde değil de evde banyo yapıyor. Dün akşam saat 8.30 civarı bahçede bir yerlerden geliyor sesleri ama nereden belli değil. Ben kapının önünde Berk bahçede bir yerde, bağıra bağıra aramızda geçen diyalog.

Ben: Haydi eve gel Berk.
Berk: Gelemem, dut ağacı yiyolum.
Ben: Dut ağacı yenmez.
Berk: Hayılll, buydakileyin hepsi pişmiş men yiyolum.

Bu yaz kaç kilo dut yemiş olabilir bilmiyorum. Babasına bir sabah “Baba biliyolmusun men dutu çok seviyolum” demesi ile dut aşkını daha açık nasıl dillendirebilir.