Ortaokul ve lise yıllarında 7-8 saat bilet ya da 11-12 saat stada giriş kuyrukları bekleyen ben, 32 yaşımda Fenerbahçe maçına gidip yenmesini diliyorum, çocuk için çiğ tavuk yenirin en güzel ve canlı örneyiyim.
Bu ilk maç deneyimin, istedim ki Fenerbahçe yensin. Babinin fanatiklik derecesini düşününcede son olmayacağı kesin.
Birkaç gün evvel annane ile telefonda konuşurken durup dururken başladın Fener Marşını söylemeye. Marş bitti:
Annane Sordu: Berk en büyük kim?
Senin Cevabın: Cimbom
Ehh be oğlum bu yaşta öğrendin politik olmayı. Biliyorsun ki annane fanatik Cimbomlu, baban fanatik Fenerli. İkisini de üzmek istemiyorsun. Baban en büyük kim derse cevap Fener, Annane en büyük kim derse cevap Cimbom.
Ama sen Fener marşını öyle bir soyluyorsun ki hiç yolu yok Fenerlisin. Ben sözlerini hep karıştırdığımdan, bana "anne sen sus sen milmiyoysun Feneybahceyi" demen bile komik.
Kalpleyi fetheden yenklel
Yaşaaa Feneybaceee (bu şaaa kısmını bastıra bastıra,sesini 2-3 ton kalınlıştırarak söylüyorsun)
Mazinde tayih yatalll
Yaşaaa Feneybaceee
Maçda herkesle ahbap oldun. Baba oğul devamlı çekirdek çitlediniz.
İstiklal Marşımız söylenirken herkese uyup hazırolda bekledin.
Küçük olmandan kaynaklı herkesin maskotu oldun, gülücükler suratından eksilmedi.
Tarih: 23 Aralık 2009
Saat: 18:30
Yer: Şükrü Saraçoğlu Stadı
Fenerbahçe 3- Altay 0 (biz ilk yarı sonu çıktık)
