Evde ki araba sayısını bilmiyorum. Babaanne babinin çocukluk arabalarını sakladığı için hiç umulmadık bir anda araba sayısı 50-60 lara ulaştı.
"Yayış ayabası" elinden düşmedi 2-3 hafta, nedendir bilinmez birden "polis ayabası" değer kazandı, bir ara "Camel jiippp" kıymete bindi, dönem geldi "kepçe" sini elleyene sinirlendi, "beton ayabası" hep değerliydi.
Araba demekle yetinmiyor kesinlikle. Hepsinin adını bastıra bastıra söylüyor. Bütün inşaat serisini ve ne işe yararlara kadar biliyor. Lodell, dozell, kepçe, beton makinası, vinç, asmalt makinası, silindilll, kamyon, dampell, foyklift, kıyıcı. Bu liste böyle uzar gider. Kamyonun damperinden kumu boşaltıp sonra dozer ile düzleştirip silindir ile sıkıştırıyor, elbet hepsi hayalinde. Kumu boşaltırken puffff ses efektini kesinlikle unutmuyor.
Feyyayi, yayış ayabası, coyvet sesleri ile tanır oldu. Helikopterlerine bizi bindirip - parmağımızla içine binmiş gibi yapıyoruz - işe götürüp getiriyor.
Okulda da en çok arabalar ilgisini çekiyormuş. Araba sevdası mı demeliyim yoksa arabamania mı demeliyim bilmiyorum.
