Pazar, Şubat 21, 2010

Bugün babiye hoşçakal dedik. Hepimizin içi buruk. Havaalanı manzarasını gözümde çok büyüttüğümden, tedarikli gitmenin faydalı olacağı kesindi. Yanımıza en sevdiği polis arabası ve kamyonu aldım, hiç haberi olmadan. Babi check-in işlemlerini yaptırırken yürüyen merdiven ve asansör en büyük kurtarıcımız oldu. Günün en zor anı olan babiye hoşçakal deme zamanı geldiği anda, polis arabası ve kampyonu ortaya çıkarmamla tüm dikkatini dağıtmış oldum. Babinin gittiğinin tam olarak farkında olamadı.

Anlık durumu kurtardığımızın farkındayım, gün içinde 50 dafa "babi yeyde?" sorusunu sormasından belli.

Not: Babi ile yarım saat evvel konuşdum ve sağsalim varmış.