Evin kapısından girerken çok sakin bir gece hayal ediyordum. Kapıdan içeri adımımı atmamla "anneee metyo" demenle hazırlanmamız bir oldu. Taksim-Şişhane arasını metro ile 3 defa gidip geldiğimizi düşündükçe hala bile yüzümde tebessüm oluşuyor. Tünelde karşılaştığımız bu grup kulağımızın pasını sildi. Üzgünüm sattıkları CD den bir tane alamadığımıza. Hiç beklenmedik bir anda yağmur bastırınca öyle alel acele hareket ettik ki CD almak aklımdaki en son şeydi.
Annen gibi, kestane canavarısın. Bir tane ağzında birer tanede her iki elinde olmasına rağmen, kestane kutusunu yan gözle kontrol etmeyi ihmal etmiyorsun. Devamı varmı, yokmu?
Dün akşam düşündümde, son 4-5 ayda gittiğim kadar gitmemişimdir 30 küsür yıllık hayatımda Karaköy İskelesine.
