Yılbaşı demek süs demek benim için, o süsler çıktımı ortaya daha bir coşku ile daha bir heyecan ile bekliyorum yeni yılı. Bundan sebep yılbaşı süslemesinin görev dağılımında en ön sırada yer almışımdır hep. Önce bu mutluluğu annem-babam-kardeşlerim ile sonra biricik kocam ile şimdi ise canım oğlumla paylaşıyorum. Ne yalan söyleyeyim en zevklisi en güzeli oğlum ile olan.
İlk yılbaşını kutlarken ağacımızın yerinde Berkimin ve bizim vazgeçilmezimiz salıncağı duruyordu, hal böyle olunca ilk seneyi pas geçtik. 2007’nin bitişi 2008’in başlangıcı anneanne-dede evinde kutlanınca kocaman süslü yılbaşı ağacı ile girdik yeni yıla.
İkinci yılbaşını kutlarken Berkimiz yürümenin özgürlüğü ile tanışmıştı ve zevkini doyasıya oraya buraya yaprak misali savrula savrula uçarak yaşıyordu, hal böyle olunca ikinci seneyi de pas geçtik.2008’in bitişi 2009’un başlangıcı yine anneanne-dede evinde kutlanınca yine kocaman süslü yılbaşı ağacı ile girdik yeni yıla.
Üçüncü yılbaşını kutlarken ise pek tadımız tuzumuz yoktu. Babinin kolunun durumu malum. Hayatımda ilk defa ağaç süslemek ya da evi süslemek istemedim. 2009’un bitişi 2010’un başlangıcını ağaçsız evimizde çekirdek aile oynayarak, dans ederek geçirdik.
Bu sene sağlığımız yerinde, bir aradayız, mutluyuz yani engelimiz yok. Bol süslü kocaman bir ağacı hak ediyoruz. Yeni yılı coşku ile karşılamaya hazırlanıyoruz.
Alışveriş sepeti elinde her süsü tek tek -4 tanesi hariç, onlarda hemen kendini belli ediyor zaten- kendi seçti, bol ışık istedi. Max ve babası ile ağacının tepesine asmak için kar tanesi yaptı. Bana düşen ağacı karşı sokaktan alıp taşımak, ışıkları ağaca sarmak, süsleri asarken yardımcı olmak. Aklımıza geldikçe ağaca suyumuzu vermeyi ihmal etmiyoruz ki 31 Aralık akşamı tüm tazeliği ile 2011 yılını karşılayalım.
