Açtımı o can alıcı mor renkli çiçeklerini benim için bahar gelmiş demektir. İstanbul’a yakışan en güzel ağaç – (bence). Boğaz’ın mavi-yeşiline mor eklenince seyrine doyum olmuyor. Şöyle bir düşünüyorum da, 10-12 senedir her bahar özellikle çıkarım seyrine. Ondan öncesin de, tahminim bakan körmüşüm. Gözüm görünce güzelliği, baharın anlamı oldu.
Neden bütün güzellikler kısa ömürlü anlamam. 2-3 hafta yerine, 2-3 ay çiçekleri ile hayatımızı neşelendirebilir. Belki de o zaman tadı damağımız da kalmaz, yeri bu kadar ayrı olmaz.
İstanbul’un Erguvan vaktini bir daha ne zaman yakalarım bilmiyorum. Bundan sebep, bu sene Berk ile Erguvan yakalamak için gitmek istediğim yerlerin listesi uzun. Mihrabat Korusu, Cemile Sultan Korusu, Fenerbahçe Parkı, Fethipaşa Korusu, Yıldız Parkı.
Geçen Cumartesi için programımızı yapmıştık, Otağtepe ve Cemile Sultan Korusu. Vakitlice çıktık yola. Otağtepe’ye varmamız ile bardaktan boşalırcasına yağmur başladı zor attık kendimizi Güzelcehisar’a. Yağmur bir duruyor bir başlıyor, tamam durdu dışarı çıkalım dediğimizde tekrar başlıyor, yok biraz daha oturalım dediğimizde duruyor. Bir ara yukarıda bizim ile dalga geçen birileri var fikrine bile kapıldım.
Yılmadık, biliyorduk güzelleşecek hava, tüm inadımızla gittik Cemile Sultan Korusu’na. Tam da dediğimiz gibi oldu. Hırkalar sokuldu çantalara, yağan yağmura inat yazdan kalma bir gün yaşadık.
