Bilmem ki ne oldu benim oğluma. Değişim rüzgârlarını güçlüce hissediyorum. O pek söylemeyi tercih etmese de ben mütemadiyen tekrarladım “seni seviyorum”u. “Seni seviyorum” un içtenliğini ve derinliğini anladığına ve kavradığına inanıyorum.
Öyle içten söylüyor ki “seni seviyorum” u, her deyişinde içim cızzz ediyor. “Seni seviyorum” a birde sıkıca bir kucaklamayı birleştirince hiç bırakasım gelmiyor.
Artık “ayyee” ve “babi” tarih oldu, “anne” ve “baba” aldı yerlerini. Duruyor duruyor öyle zamanlarda “annecim” ve “babacım” diyor ki kalbimin tam orta yerinden vurduğunu hissediyorum.
Biliyor “cim” ekine ve “seni seviyorum” cümlesine olan zafiyetimi.
Bu sarılmalar ve "seni seviyorum" eşliğinde milyon öpücük verilmesine, ama alınmasına değil, izin var. Normal bir anda ise ha deveye hendek atlatmışım ha Berk'e öpücük vermişim.
“Akıllı bıdık” babanın ve “yakışıklım” benim Berk ile konuşurken çok sık kullandığımız kelimeler. Soruyoruz, Berk sen babanın nesisin “akıllı bıdığı”, Berk sen annenin nesisin “yakışıklısı” oluyor cevabı. Çok sevmiş olacak ki akıllı bıdık ve yakışıklımı, çokça benimsedi yerleştirdi hayatına.
Yanlış anlaşılmasın bu ara ara gerçekleşen sevgi gösterileri sadece anne ve babaya. Başkaları için hala izin yok. Öpme sarılma isteğinde bulunan herkese cevabı net "istemiycem".
