Hala “veli” olduğuma inanasım gelmiyor bu ayrı bir konu, bunun Berk ile bir ilgisi yok. Veli kişisi olarak ikinci veli toplantısındaydım dün.
Ne güzel bir duyguymuş bu böyle, çocuğunun mutluluğu, huzuru, öğrenebilme yeteneği ile ilgili yorumları farklı bir ağızdan duymak. Kıvırmaya gerek yok, evet kabardı koltuklarım. Bütün gün yüzümde tebessüm, içimde huzur, bir yerlerden hissedilen gurur.
Okuldan gelen bilgilendirme defterini okumamla her şey tuzla buz. Kafama bir balyozla vurulsa ancak bu kadar olabilirdi. Baammmmm!!!
Tek kelimesi abartılı olmadan, yüzümün kızardığını hissederken beraberinde yerin 1000 kat dibine girebilmeyi diledim.
Berk okuldan bir arkadaşını ısırmış. Cümle net ve kısa “ Berk bit his friend, actually break his skin”.
Bu zamana kadar bir kere bile ısırma eğiliminde bulunmamış bir çocuk Berk. "Isırmak" kelimesi sözlü lügatimizde yok, olamaz ve olmamalı.
Beraber kampa gittiğimiz arkadaşımız arabada Berk ile arkada oturuyordu. Ömer sakın ısırma, sen ısırırsan bende ısırırım gibi şakalar yaparken, Berk’in beynine yer etti sanıyorum. Ben Ömer’i İngilizce hemen uyarıp bir daha bu konu hakkında konuşmamasını söylediysem de olan olmuş, meğersem Berk ısırmak kelimesini ve bunun can yakacağını anlamış.
Elimden geldiğince sakin olmaya çalışarak, hiç “ısırmak” kelimesini kullanmayarak, arkadaşlığın, insanları sevmenin, kimsenin canını yakmamanın önemini çok uzatmadan anlayabileceği uzunlukta anlattım ya da anlatmaya çabaladım demek daha doğru. Akşam yatağa girdiğinde 10 dakika kendi uydurduğum arkadaşlık ve insanları sevmek üzerine şarkı söyledim. Her arkadaşının ismini tek tek sayarak onlarını ne kadar çok sevdiğini onlarla oynamanın en güzel şey olduğunu şarkı eşliğinde anlatmaya çalıştım.
Dilimde Bahar aklımda sen ne güzel de araba kullanıyordum eve dönerken aslında.
Sen bana müjde misin umut musun Berkim?
Çünkü sana değdiğinden beri ellerim, Bütün kış dallarımda tomurcuklar var.
