Her ailenin evinde hazırladıklarından bir parça alıp kahve eşliğinde ayaküstü muhabbetlerin bol olduğu bir beklemeydi. Başlamasına az kala herkes sahnenin önüne yerleştirilmiş çocuklarımızın oturmaya alışık olduğu mini minnacık sandalyelere geçti. O kadar alçakgönüllü o kadar içten bir ortam ki benim gibi sene sonu gösterilerine karşı olan bir kişiyi bile kalbinin tam orta yerinden vurmayı başardı.
Seviyorum Berk’in öğretmenini. Çok şanslıyız, yeni okulunda ki öğretmeninin de böyle olmasını diliyorum tüm kalbim ile. Ne kadar iyi niyetiyle bizi olaya hazırlamaya çalışmıştı. Okul defterinden bizi Berk’in belki tişörtü giymeme olasılığına karşı ne güzel dille uyarmıştı. Ama yok bu sefer hazırlıklıydım. Geçmişte ki hatamı kesinlikle yapmayacaktım. Eğer istemezse istemez, her şeyi oluruna bırakacaktım.
Okulun en küçük ve en utangaçları Yellow Grup ailelerin yüksek sesle “ayyyy yerim ben bunları, oyyyy ne tatlılar” yorumları eşliğinde yedi çocuk olarak çıktılar bahçeye, Berk hariç altısı boyadıkları tişörtler ile. Hepimizin öngördüğü bir sahneydi.
Veli misali arkadaşlarını seyreden Berk
Ne büyük hataymış en öne oturmak. Berk’in bütün arkadaşlarının ailelerini arkalarda oturur görünce jeton düşmeliydi aslında bende, ama fotoğraf çekme merakı her şeyi alt üst etti. Berk çok sakin dururken birden bizimle göz göze gelmesi ile bastı yaygarayı ve koşarak yanımıza gelip kucağımıza oturdu. Hazırlıklıydık en kötüsüne. Bizimle beraber seyretti gösteriyi. Arkadaşları 2 şarkı söyledi, sonrasında güneş gözlükleri ile dans ettiler. Onları dans ederken gördükçe, gülen bir Berk vardı kucağımızda. Öğretmeninin dediği gibi sınıfta arkadaşları ile tek olduğunda oynamak için şarkı çalınmasını özellikle isteyen Berk put gibi durmayı tercih etti.
Herkesin gözlerinde mutluluk, gurur ve heyecan eşliğinde okulun bahçesinde ufacık ama çok eğlenceli unutulmayacak gösteriydi. Kendisi katılmış olsa da olmasa da, öyle veya böyle biricik oğlumun ilk yılsonu gösterisiydi.
Gösteride takması gereken gözlükler evde oyuncağı oldu
