Sana haksızlık etmeyeceğiz 2011, biliyoruz beraberimizde getirdiğimiz sepet epey yüklüce.

Volkan gibi patlayan bir yıl olsan, lavınla beraber mutluluğu, sağlığı, dile getirdiğimiz ve getirmediğimiz isteklerimizi kapımıza taşısan çok makbule geçer bilesin.

Kara Doymak

Doyduğuna inanıyorum kara. Doymuş olmalı ki bugün,Çarşamba,kar oynamak gibi bir isteği olmadı.

Pazar gece tipi eşliğinde ilk hevesini aldı.

Pazartesi 80. sokak trafiğe tamamen kapatıldığından rüzgârın etkisi ile ara ara boyu kadar karlara battı çıktı. Komik batışları ve ağzından “Anne resmen, kara batıyorum” dökülüşleri çok güldürdü beni. Batar çıkar hali mi, gereksiz kelimeleri bizden kapıp kullanması mı beni daha çok neşelendirdi kararsızım.



Salı en neşeli tarafına tatmaya gelmişti karın. Kaymak. Central Parkta ne çok çocuk vardı. Çöp kutusunun kapağı ile kayan bile vardı. Acabalarım vardı giderken parka. Korkar mı, beraber kayalım ister mi, vs. Yersiz korkularmış. Ne çok zevk aldı kaymaktan. Anne olmanın getirdiği aptallık, hem o kadar yorul o kadar üşü hem de yüzünde ki mutluluğu görünce zevkten dört köşe ol.



Kaymayı kendince daha eğlenceli hala bile getirdi bizim sıpa. Kayıp kayıp sona yaklaştığında, hoooop kendini geriye atıp kafası vura vura kaymaya devam ediyordu.

Kum yediğine, toprak yediğine şahit olmuştu bu gözler ama hafızam beni yanıltmıyorsa kar yediğine ilk defa şahit oluyor.

İlk Çöp Adam

Hazırız, Bekliyoruz Seni 31 Aralık 2010

Ne çok istedi ve emek verdi bu ağaca.



Yılbaşı demek süs demek benim için, o süsler çıktımı ortaya daha bir coşku ile daha bir heyecan ile bekliyorum yeni yılı. Bundan sebep yılbaşı süslemesinin görev dağılımında en ön sırada yer almışımdır hep. Önce bu mutluluğu annem-babam-kardeşlerim ile sonra biricik kocam ile şimdi ise canım oğlumla paylaşıyorum. Ne yalan söyleyeyim en zevklisi en güzeli oğlum ile olan.



İlk yılbaşını kutlarken ağacımızın yerinde Berkimin ve bizim vazgeçilmezimiz salıncağı duruyordu, hal böyle olunca ilk seneyi pas geçtik. 2007’nin bitişi 2008’in başlangıcı anneanne-dede evinde kutlanınca kocaman süslü yılbaşı ağacı ile girdik yeni yıla.




İkinci yılbaşını kutlarken Berkimiz yürümenin özgürlüğü ile tanışmıştı ve zevkini doyasıya oraya buraya yaprak misali savrula savrula uçarak yaşıyordu, hal böyle olunca ikinci seneyi de pas geçtik.2008’in bitişi 2009’un başlangıcı yine anneanne-dede evinde kutlanınca yine kocaman süslü yılbaşı ağacı ile girdik yeni yıla.




Üçüncü yılbaşını kutlarken ise pek tadımız tuzumuz yoktu. Babinin kolunun durumu malum. Hayatımda ilk defa ağaç süslemek ya da evi süslemek istemedim. 2009’un bitişi 2010’un başlangıcını ağaçsız evimizde çekirdek aile oynayarak, dans ederek geçirdik.



Bu sene sağlığımız yerinde, bir aradayız, mutluyuz yani engelimiz yok. Bol süslü kocaman bir ağacı hak ediyoruz. Yeni yılı coşku ile karşılamaya hazırlanıyoruz.



Alışveriş sepeti elinde her süsü tek tek -4 tanesi hariç, onlarda hemen kendini belli ediyor zaten- kendi seçti, bol ışık istedi. Max ve babası ile ağacının tepesine asmak için kar tanesi yaptı. Bana düşen ağacı karşı sokaktan alıp taşımak, ışıkları ağaca sarmak, süsleri asarken yardımcı olmak. Aklımıza geldikçe ağaca suyumuzu vermeyi ihmal etmiyoruz ki 31 Aralık akşamı tüm tazeliği ile 2011 yılını karşılayalım.

26.12.2010 Karlar Altında

Oyyy oyyy, ne güzel yağdı. Durmak bilmeden. Camın sıcak tarafından karı seyretmesi ne zevkli. Yeter mi bu rahatsız bünyelere camın sıcak tarafı, yetmesi için karı ellemek, bata çıka yürümek, kar topu oynamak, soğuktan bacakları hissedemez olmak gerekli.

Berkin adamı “”Babo”” misafirimiz olduğundan geç saatlere kadar yedik, içtik, oynadı ve oynattırıldık, muhabbet ettik. Babo’nun evine gitmesine yakın hep beraber sokaklara döküldük.



Bayıldık bahçemize. Ağaçların ışıkları ilk geldiğim günde kalbimi çalmışlardı fakat kar eklenince hayranlığım katmerlendi.



Güzel oğlum benim, ne kadar mutlu oldu sokaklarda yürüdükçe, kartopu oynadıkça, arabalar yollarda kaldıkça. Annesi olacak kişi oğluna eldiven alamadığı için bir türlü, canım oğlum mutluluğuna fren vurmamak için hiç ses çıkarmadan ellerine 3 kat büyük gelen annesinin eldivenleri ile vardı karın tadına.



Akşamüzeri saat 4 den sonra kaç defa geçtiler evimizin önünden hiç bilmiyorum. 6 adet çöp kamyonundan döndürme kar küreme araçları arka arkaya sokakları temizledi. Her sesi duyduğunda koşa koşa cama koştu. Sıra dibinden geçerken seyretmeye geldiğinde mutluluğunu ve şaşkınlığını anlatmak imkânsız, araçların fotoğrafını çekeceğime oğlumun yüz ifadesinin fotoğrafını çekmem daha doğru olurdu.



1. Avenue, 79. sokak ile 80. sokak arası yani evimizin yanı. 1. Avenue yaya trafiğine açılmış ve gidemediklerinden neredeyse araba trafiğine kapanmış.



Yorgun savaşçılar eve dönerken. Apartmanımızın döner kapısına girmeden önce tam karşımızda ki saat 23:35 gösteriyordu.

Veda Olmayacak

Hiç kafamı yormadığım bir mevzu, idi. Geçmişte yaşadığım hayat düşündürmeyi gerektirmemişti ki. Yeni hayatın beraberinde getirdiği farkındalık olsa gerek. El ele dokunup ten sıcaklığımızı hissedemeyeceğimiz, sevgimizi, mutluluğumuzu, üzüntümüzü ve özlemimizi ses ile gidereceğimiz dönemlerimiz hatta uzun dönemlerimiz olacak, hissediyorum ve biliyorum.

Düşünmek için erken belki, nefesimizi hissedeceğimiz ve sıcaklığı yaşayacağımız günlerimiz var önümüzde ama aklımda hep sonrası.



Gelecekte yaşayacağın hayatın bir köşesine sevinçlerimize, hüzünlerimize, umutlarımıza, heyecanlarımıza, ilklerimize, öfkelerimize, gururlarımıza, kavgalarımıza, mutluluklarımıza, sevgimize yani bizim hayatımıza tanıklık etmiş bir şeyin dâhil olması gerektiğine inandım.

Ne çok isterdim elimden gelmesini, almak zorunda kalmamayı. 2010 yılı Kurban Bayramında aile büyüklerinden topladığın paranın meyvesidir bu. Bu yağlı boya Berkim senin için. Hep beraber aynı evi paylaştıkça en çok vakit geçirdiğimiz noktada bizleri izleyecek, anılarımızı ve sevgimizi içinde biriktirecek. Sen kendi yolunu çizmeye karar verdiğinde ve zamanı geldiğine inandığın gün, senin kolunun altında seninle beraber bize veda edecek. Aslında o bir veda olmayacak, bizleri ve hatıralarını beraberinde götürüyor olacaksın.

Pek Hissiz Olmuş Cümleler

Okudum yazdıklarımı, anladım ki pek hissiz olmuş cümleler. Çok şey birikti tek tek yazmak, uzun uzun yazmak pek işime gelmiyor. Bir yandan da yazmayınca Berkime ihanet ediyormuşum gibi geliyor. İsteğim yazdıklarımı ciltlettirmek olunca, yeni hayatının ilk günleri ve birkaç not düşülmeli bu günlere ait.

Evimizde uyumaya başlayalı 1 hafta oldu.



Çok valiz ile seyahat etmenin zorluğu test edilip onaylandı. 8 valizin birisi havaalanında unutulup eve gelindi. 8 valiz yerleştirildi. 2 oda bir salon eve ne kadar yerleştirildi denirse, üst üste yığıldı demek daha doğru.



Berkim okuluna başladı. Şimdilik her şey yolunda, öğretmeninin söylediklerinden anladığım bu yönde. Berk Türkçe diğer öğrenciler İngilizce konuşarak çok güzel anlaşıyorlarmış.



Berk ilk defa Santa ile tanıştı. 2 Aralık Perşembe akşamı apartmanın en üst katında çocuklara parti düzenlendi ve sürpriz Santaydı. Nedendir bilinmez, Berk Santayı Hasan Amca olarak adlandırmayı uygun buluyor. Santa ile fotoğraf çektirmek pek hoşuna gitmedi.

Çarşamba öğleden sonra Berkimin gözleri çapak tutmaya başladı ve Perşembe sabahına kadar gözleri mühürlendi. Çay ve okyanus suyu imdadımıza yetişti.



Cumartesi Berkimin durmaksızın kulağının ağrıdığından şikâyet etmesinden kaynaklı ilk defa sağlık sistemi ile tanıştık. Berkimin doğduğu evimize çok yakın Lenox Hill’de, kulak muayenesi için harcadığımız 3 saat sonunda bir daha ihtiyacımız olmamasını tüm kalbim ile diliyorum. 400 dolarlık fatura önüme konup bunun 75 dolarının bize ait olduğunu duyunca sigortamız olduğuna bin kere şükrediyorum. Sadece kulak muayenesinin 400 dolar olmasını aklım hala almıyor, ayrı mevzu.